*گزارش از دکتر اشرف کریمی راهجردی
چند روز پیش برای صبحانه به یک کافه تقریبا متوسط رفتم، منو را که دیدم متعجب شدم “ساسیج شک شوکا” ۳۴۵ هزار تومن اونوقت فکر می کنید ترکیباتش چه بود؟ نیمرو و سوسیس و سس گوجه و ریحان ایتالیایی و یک سبد نان! و… یا “بروسکتا” با قیمت ۳۰۰ هزار تومان که ترکیبات شامل گوجه ، ریحان و نان تست است.
آیا به راستی ریحان ایتالیایی از ایتالیا وارد می شود و در اینجا سرو می شود؟ یا این غذای ساده که همان سوسیس و تخم مرغ خودمان است! چرا باید با یک اسم عجیب و غریب و آن هم با قیمت بسیار بالا در منوی این کافه قرار داشته باشد ؟! البته فقط یکی از مواردی است که دیدم ولی زمانی که به رستوران و یا یک کافه ادایی برای تفریح و یا رفع خستگی می روی و محو زیبایی و دکوراسیون محیط هستی با این نوع اسم های عجیب و غریب و قیمت های باور نکردی مواجه می شوی.
امروزه شاهدیم که رستوران ها و کافه های برای اینکه درآمد بیشتری داشته باشند با انتخاب اسم های عجیب و غریب یا ترکیبات چند مواد غذایی سعی می کنند قیمت آن غذا را بالا ببرند. زمانی که با یک حساب سرانگشتی ترکیبات مواد غذایی را محاسبه می کنیم متوجه می شویم که شاید یک چهارم پول مواد غذایی را هزینه کرده باشند در صورتی که با مشتریان به چند برابر قیمت آن غذا را حساب می کنند تا شاید پرداخت اجاره های هنگفت محیط کار و تبلیغات و دکور های آنچنانی خود را تامین کنند.
با گسترش رستوران‌های ادایی و کافه‌های مختلف اغلب روشنفکری در پایتخت این سوال مطرح می‌شود که قیمت غذاهای مختلف چطور محاسبه می‌شوند و چرا قیمت غذا منطقه به منطقه با یکدیگر تفاوت دارد؟ اگر سری به رستوران‌های مختلف زده باشید، با این پدیده مواجه خواهیم شد : ” قیمت‌گذاری دلبخواهی رستوران‌های تهران” در ازای توجیه هزینه تمام شده برای استمرارو افزایش سود عملیاتی کسب وکار ” ! این یعنی تفاوت قیمت یک مدل غذا در رستوران‌های مختلف کلان شهر تهران و احتمالا سایر کلان شهر ها اختلاف فاحشی با یکدیگر دارد.
گزارش کامل را اینجا بخوانید.
انتهای پیام/
