2024 ژانویه روز جهانی غذای تند و تند است، روزی که می توانید برخی از تندترین غذاهای جهان را جشن بگیرید و آن را بخورید. هر کشوری در جهان سبک و دستور پخت خود را دارد. و در حالی که برخی از کشورها غذای ملایم می خورند، برخی دیگر از غذاهای گرم لذت می برند که باعث می شود یک کوزه آب بنوشید. بله، غذاهای فوق‌العاده تند موجود است و، حدس بزنید، مردم از مصرف آنها نمی‌ترسند. در اینجا یک نکته وجود دارد، قبل از اینکه به یک ولگردی و ادویه خوری بروید، مطمئن شوید که معده شما می تواند فلفل قرمز را تحمل کند. جویدن مبارک!
تاریخچه روز جهانی غذاهای تند
ادویه جات ترشی جات بیش از 6000 سال است که برای طعم دادن به غذا و فواید بسیاری برای سلامتی مصرف می شود. به عنوان مثال، ادویه ها می توانند با التهاب مبارزه کنند و خواص درمانی دارند. به همین دلایل است که ادویه ها در دوران باستان محبوبیت پیدا کردند.
یونانیان باستان ادویه های شرقی مانند فلفل، کاسیا، دارچین و زنجبیل را به مدیترانه وارد می کردند زیرا ادویه ها و گیاهان در علم پزشکی نقش داشتند. بر اساس منابع، در حدود 460 تا 377 ق.م. بقراط از گیاهان و ادویه‌هایی نوشته است که شامل زعفران، دارچین، آویشن، گشنیز، نعناع و مرزنجوش می‌شود. “پدر گیاه شناسی”، همانطور که تئوفراستوس شناخته می شود، در دو کتاب خود، حدود 600 ادویه و گیاه را در دوره بین 372 قبل از میلاد نوشته است. و 287 ق.م. رومی ها کاربرد دیگری برای ادویه ها ایجاد کردند – آنها اغلب آنها را در شراب های با طعم ادویه و مومیایی ها و روغن های معطر ادویه استفاده می کردند. برخی از ادویه ها نیز به دلیل خواص درمانی در ضماد و گچ های شفابخش استفاده می شد. کورکومین نیز در طب آیورودا برای درمان بیماری هایی مانند آرتریت، اختلالات خودایمنی، سردرد و حالت تهوع استفاده می شد.
این همه چیز نیست! کپسایسین، یکی از اجزای فعال فلفل چیلی، برای از بین بردن سلول های سرطانی شناخته شده است. یک مطالعه در ایالات متحد و چین در سال 2015 نشان داد که خوردن غذاهای تند شش یا هفت روز در هفته میزان مرگ و میر را تا 14 درصد کاهش می دهد. بنابراین اگر هرگز غذاهای تند دوست نداشتید، زمان آن فرا رسیده است که رژیم غذایی خود را تغییر دهید.
*جدول زمانی روز جهانی غذای گرم و تند
400 قبل از میلاد آغاز تند: فلفل قرمز بخشی از کشاورزی است.
قرن 1-2 جهان را شفا بده: استفاده از ادویه ها و گیاهان دارویی به عنوان دارو و تقویت کننده های شفابخش آغاز می شود.
قرن هشتم کاشت بذر: هل و زردچوبه در باغ های بابل هستند.
قرن 17 مخلوط کردن ادویه: ادویه جات بخشی از نذورات مذهبی، مراسم تدفین، داروها، تجارت و چاشنی ها هستند.
انتهای پیام/ مهری خوش طینت/ منبع: nationaltoday