نازیلا علوی – مشاور برنامه ریزی رسانه ای
اپلیکیشن ها یا برنامه های کاربردی به واسطه توسعه و تنوع نیاز ها، پی در پی به بازار می آیند و هر یک طیف مخاطبان حوزه خود را می ربایند. خالقین اپ ها افراد هوشمندی هستند که نیاز های جامعه را با دقت زیر نظر دارند و هر جا دشواری هایی را در دسترسی به اطلاعات می یابند، دست به کار می شوند. فارغ از فواید اپ ها برای تسهیل در تبادل اطلاعات، هیجان مرسوم در مواجهه با هر اپلیکیشن جدید موجب می شود در اغلب موارد از آثار اجتماعی آن غافل بمانیم.
اپ نذری یاب که به عنوان سیستم آزاد اشتراک گذاری نذری معرفی شده، نیز از آن جمله است. در معرفی این اپ آمده است: ” با اپلیکیشن تلفن همراه نذری یاب می توانید نذری های شهر خود را ببینید و با استفاده از موقعیت یاب به نزدیک ترین محلی که در آن نذری می دهند، مراجعه کنید.”
بی تردید نیکوکاران بانی تهیه و عرضه نذورات، مقید بر عرضه نذورات به نیازمندان هستند و علاوه بر آن عرف است خیرینی که در تدارک و تهیه آن مشارکت داشته اند، نیزمیهمان این سفره باشند. اما با رواج این اپ عملا ترکیب مراجعین دچار تغییری ناصحیح می شود. نیازمندان جامعه کاربر گوشی هوشمند نیستند و مشارکت کنندگان محلی نیز به دلیل آشنایی و مجاورت جغرافیایی نیازی به این اپلیکیشن ندارند.
نیکوکاری و تامین غذای گرم برای افراد گرسنه و نیازمند شهر ارزشی پسندیده است و به همان نسبت پیشی گرفتن قشر مرفه برای گرفتن غذای رایگان یک ضد ارزش (گرچه رواج آن قبح موضوع را پنهان کرده است). طراحان این اپلیکیشن با هر نوع امکانات، در عمل فرصت بهره مندی نیازمندان از سفره های نذری را به افراد مرفهی واگذار می کنند که به گوشی هوشمند و اپلیکیشن مذکور دسترسی دارند. این مهم ، همان نقطه آسیب ارزش های جامعه است که به دلیل غفلت از عوارض سنجی فرصت بروز می یابد.
انتهای پیام/ منبع: ارتباط امروز
عکس از گوگل